Het ontstaan van
de Haarlemsche Hout 2005 - serie.
Op een dag in november
besloot ik zes potloodschetsjes van markanten 'gezichten' in de Hout te maken, om als ondergrond voor een serie postkaarten
(die natuurlijk niet perse opgestuurd behoeven te worden: men kan ze ook inlijsten en (een of twee) in de hal of gang hangen-
vooral leuk als U dicht bij de Hout woont!) te dienen.
Omdat ik natuurlijk niet de mogelijkheden bezit die de gemakken van een atellier biedt,
moest 't allemaal een beetje simpel worden en zonder enige pretentie. (U heeft wellicht eens op oude postkaarten (van zo rond
de vorige eeuwwisseling) achterop -dus op de zijde die voor het adres bestemd was- gezien hoe de afzender achteloos bij z'n
tekst een tekeningetje (van de (vacantie-)omgeving) had getekend.
Zo iemand wilde geen 'Kunst' maken, maar slechts ter informatie een -goed realistisch!-
beeld geven van wat hij de thuisblijvers wilde overbrengen.
En kent U nog die oude speelkaarten, waarop de vier A's in 't spel allen geflankeerd
werden met twee tekeningetjes van beroemde gebouwen in Nederland? Als kind zette ik daar dan een fotootje naast (bijvoorbeeld
het Vredespaleis) en kon dan zo goed zien hoe de kunstenaar te werk was gegaan, namelijk zeer vereenvoudigd maar wel treffend!
Zo moesten mijn platen van de Haarlemse Hout ongeveer ook worden: geen modern gedoe
met kunstzinnige dingen en compositie's en kleuren en geuren!)
In drie uur tijd en zes keer twinig minuten per schets (de overige zes maal tien minuten
gebruikte ik om me tussen de verschillende tekenplaatsen te verplaatsen) tekende ik zes potloodschetsen van achtereenvolgens
het kubusmonument voor de vermeende uitvinder van de boekdrukkunst Laurens Janszoon Coster uit de zeventiende tiende
eeuw, het bankje van Loot uit ........, wat elke Haarlemmer die bij de Hout woont wel kent.
Toen liep ik naar 't Chinees restaurant 'Dreefzicht', waar ik, geleund tegen 't gebouw
van het LTO, lekker in de zon, het restaurantsgebouw uit ........ schetste.
Van tevoren had ik al in mijn hoofd welke objecten ik zou tekenen, maar op het zesde
plaatje wist ik nog niet zeker wat ik zou gaan tekenen. Een tekening van het hertenkamp, 't bos (vanaf de weg) of de grote
speelweide voor het provinciehuis.
Toen ik echter de muziektent zag, kreeg ik een goed idee.
Ik had vijf oude objecten willen tekenen ('t kubusmonument, de stenen bank, 't restaurant,
't provinciehuis en 't Hildebrandmonument) die karakteristiek waren voor de Hout, en dit moderne bouwwerk zou in die serie
van zes een welkome afwisseling worden. Bovendien had ik de speelweide van bomen op de voorgrond en het hertenkamp op de achtergrond
(zodat ik geen hertjes hoefde te tekenen, want dat kan ik niet), twee plekken die ik aanvankelijk in de Hout-serie wilde hebben.
Ik zocht nog een mooie tekenhoek en schetste wat ik voor me zag.
Toen de vierde tekening klaar was liep ik naar 't Hildebrandmonument.
Ik ben daar als Hagenaar de laatste zes jaar wel duizend maal langsgelopen, en wist
dus dat het uitkijkje over de kinderboerderij, 't hertenkamp en de speelweide op het provinciehuis, met de hangende boomtakken
op de voorgrond, een prachtig gezicht was dat erom smeekte nagetekend/-geschilderd te worden.
Toen deze schets klaar was (en als je moet staan -zoals bij vier schetsjes het geval
was- en ook nog zonder goede tafel of ezel werkt, valt dat, ook slechts twintig minuten, nog niet mee!) keerde ik me om, zette
nog twee stappen en zag wat U op 't plaatje van het Hildebrandmonument kunt zien.
Zo tekende ik op een middag de zes potloodschetsen die ik nodig had voor deze unieke
serie.
De volgende dag toog ik met m'n werk naar de stadsbibliotheek.
Daar tekende ik op een copie van het orgineel de inkttekeningen die als orgineel dienden
voor de copie's (beperkte oplage!) in een uur voor U uit!
Nu moest ik nog iets hebben dat 't copietje een beetje handelbaarder en toonbaar maakte,
want zes van die slappe copietjes wil niemand hebben.
Ik nam geverfd etalagekarton (een voudig maar mooi) en knipte dat op postkaartformaat,
waarop ik de plaatjes plakte.
Nu kon iedereen in Haarlem genieten van de Haarlemse Hout zonder er naar toe te hoeven.
En mensen die er vaak kwamen hadden een dankbaar aandenken om hun huizen mee te verfraaien: want niet alleen was de serie
getekend in de Hout, ze was tevens uniek omdat maar weinig kunstenaars deze plekken in een serie van zes getekend hebben.
En er bestonden al helemaal geen kunstenaars die zo vertrouwd met de natuur waren en
er zoveel in vertoefde als ik, dakloos en 365 dagen per jaar kamperend als ik ben.
Zo bracht ik essentie van de kunst bij de mensen thuis!
De vele positieve reactie's van de mensen brachten me tot het volgende idee, nog een
serie prenten te maken. Dit moest worden een zestal platen van markante gezichten in of op de (binnen)stad. Een potloodschets
van het oude stadhuis heb ik reeds gemaakt.
Volgen nog: de Bavo-kerk (vanaf MacDonalds), 't Groot Heiligland (de trapgeveltjes!),
'n gezicht op de stad vanaf de spoorbrug met op de voorgrond de Spaarne, een gezicht op de stad vanaf de duinen (zoals ze
door o.a. Ruysdael is geschilderd), en nog iets los, iets typerend voor de stad (geen gebouw of vergezicht), wat ik nog moet
uitzoeken. (een hofje?)
Van 't voorjaar (ik ben ondanks/dankzij m'n dakloosheid zomers vaak te vinden op het
strand en in de duinen, en heb veel lange tochten langs de kust (Scheveningen-Zanvoort-Bergen aan Zee) gemaakt ) zal ik nog
komen met een serie van zes prenten van het kustgebied (van de Pier totaan IJmuiden of Wijk aan Zee), waarop ik unieke beelden
(gezien vanaf plekken waar niet iedereen elke dag komt!) zal zetten van het strand-duingebied van Zuid- en Noord- Holland.
Tezijnertijd zal ik het allemaal via deze website laten weten, dus houdt U, als U
geinteresseerd bent, contact met mij!
Dakloze kunstenaar in de Haarlemmer Hout
(Klikt U maar op het plaatje.. )
!
